Be in love with....

Op sommige dagen komt het weer bij we naar binnen.

'Wat mag ik blij zijn met mijn leven, mijn gezondheid, mijn kinderen, mijn man, ALLES'

Ik had net een gesprek met een collega en we hadden het even over een andere collega.

Die andere collega is bijna een jaar ziek.

Een grote, stoere, forse man met een niet te missen Haags accent en een piepklein hartje.

Vorig jaar rond deze tijd had hij nog de grootse praatjes, stond nog helemaal in het leven en was verheugd op het feit dat hij bijna opa zou worden.

Nu is er een schim van hem over.

Hij heeft een tumor in zijn hersens, dicht tegen zijn hersens aan.

Het bleek kanker te zijn.

Ze hebben zoveel mogelijk geprobeerd weg te halen, maar het kon niet voor 100% omdat het te dicht tegen zijn hersens aan zit.

Het praten ging slechter.

Zijn lopen.

Zijn algehele motoriek, het ging allemaal slechter.

Nu gaat het zo slecht, dat hij niet meer weet of hij met of zonder bril naar bed moet. Kauwen kan hij niet of niet meer goed, het eten loopt uit zijn mond, hij weet niet dat hij die moet sluiten.

Heeft hij nog een jaar?

Nog een maand?

Ze weten het niet.

Zijn naasten weten het niet.

Mijn vriendin een drukdoende vrouw, die leeft voor haar kinderen en haar passie kleding, schilderen, creatief bezig zijn. Altijd was ze bezig met iets.

Ze heeft darmkanker.

Vorig jaar september is het geconstateerd. Het is niet meer te genezen er zijn namelijk uitzaaingen naar haar longen.

3 weken geleden had ze heel erg last van haar rug, ze kon niet meer zitten of staan.

De uitzaaingen zitten ook in haar ruggewervels.

Ze werd meteen bestraald.

Het gaat wat beter, wanneer ze haar morfine pillen inneemt.

De chemo gaat ook nog door.

Lopen naar de keuken gebeurd niet meer in een paar seconden, maar een aantal minuten met rollator.
Heeft ze nog vier jaar?
Nog een jaar?
We weten het niet.

Ja, ik mag best blij zijn met alles wat ik wel heb.

Hoe normaal  het is om alles te doen.

Ik zeg niet tegen mezelf dat ik bij elk leed moet stil staan.

Ik zeg wel tegen mezelf dat ik bij het leven moet stil staan.

via

Ik mis dat ding

Gister was ik vol overgave aan het schoonmaken. Een gegeven wat niet vaak gebeurd en moest er goed gebruik van maken.
Ik bukte me en *plop* hoor ik, of was het *plons*.

NEEEEEEEEE
OOOOOOOO
Hoe kan dat nou?!?!?
HOE?!?!

Jep, telefoon in de emmer met sop!

Snel eruit gehaald.
Uit gedaan.
Uit elkaar gehaald.

Bakje gepakt.
Droge rijst erin.
Telefoon ertussen gepropt.

Nu maar afwachten of het goed droogt.

Vandaag zag ik op internet dat het in een luchtdichte bak gedaan moest worden.
Heb ik niet gedaan.
Normaal gesproken zou ik op mijn telefoon kijken. .........

Ik wilde een woordje leggen bij WordFeud.
Kan niet op mijn telefoon.

Ik wilde een betaling doen.
Kan niet op mijn telefoon.

WordOn.
Kan niet.

Bellen.
Kan niet.

Smsen.
Kan niet.

Whatsappen.
Kan niet.

* Zucht, ik mis dat ding*

Een koffie graag, dat is toch niet zo moeilijk?!

Er zijn van die dagen dat je in de stad loopt en denk 'Ha koffie, daar heb ik wel even trek in'. We kiezen een koffieshop (een echte hoor, niet eentje voor wiet enzo) uit en gaan in de rij staan. Het is alleen dat het soms niet zo heel snel gaat en dan ligt het echt niet aan de rij. Nee, het ligt aan de manier waarop het gaat.

Het gaat dan vaak zo;

KSP (KoffieShop Personeel): Goedemorgen/ middag/ avond kan ik u helpen.
Ik: Hallo, ik wil graag 2 grote cappucino en bij 1 cappucino een extra espresso.
KSP: Cappucino?
Ik: Ja.
KSP: Welk formaat?
Ik: Middel. (Ondertussen denk ik terug aan wat ik heb gezegd en verrek ik heb het allemaal toch in 1 zin gezegd...?)
KSP: 2 grote cappucino en slaat verwoed de kassa aan.
Ik; Bij 1 wil ik een extra espresso.
KSP: Een espresso?
Ik: Ja, toe-ge-voegd bij 1 van cappucino.
KSP: Espresso bij 1 cappucino erbij?
Ik: Ja.
KSP: U wilt dus 2 grote cappucino en bij 1 cappucino een extra espresso.

Zien jullie ondertussen de vraagtekens boven mijn hoofd staan, ik had het precies op die manier gezegd.

KSP: Wilt u wat te eten erbij?
Ik: Nee hoor, bedankt.
KSP: Een brownie? Een muffin? Een koek?
Ik: Nee, bedankt.
KSP: Weet u het zeker?
Ik: Ja, ik weet het zeker. (Ik probeer zo vriendelijk mogelijk te blijven en bedenk me dat ze hier training in krijgen om er voor te zorgen dat mensen wat meer nemen, ondertussen gaat door mijn hoofd 'IK WIL NIETS ETEN).
KSP: Ok.

De kassa rinkelt, ze gaan aan het werk.

Ik pak de cappucino's en vraag; In welke zit de extra espresso?
<Stilte>
KSP: Extra espresso?
Ik: Ja, ik heb een extra espresso gevraagd om bij 1 cappucino toe te voegen.
KSP: O. (Draait zich om naar collega, ze fluisteren en komt terug. Een vage glimlach op haar mond)
KSP: Het klopt.
Ik: Ja (NATUURLIJK KLOPT HET, wil ik uitschreeuwen)
KSP maakt een espresso en giet het bij mijn cappucino.

Koffie, het blijkt moeilijker te zijn dan we denken.

O O net gemist

Gister was het dan zover.
Zoon ging de CPC lopen de 10 kilometer.
Man en ik waren vroeg opgestaan en Zoon was op zijn langzame manier bezig, tegen half 11 liep hij naar beneden om eens even relax zijn ontbijt naar binnen te werken. Terwijl wij de avond ervoor hadden gezegd, we gaan tegen half 11 weg.

Enfin, tegen 11:00 zaten we in de auto, geen files of wat maar ook en we hadden snel een parkeerplaats gevonden. Gelukkig maar, want we dachten eerst dat alle parkeergarage's vol zouden zijn.
Op het moment dat we de parkeergarage uitliepen, hoorden we al de muziek en aan de horde mensen te zien wisten we precies hoe we moesten lopen.

Op het Malieveld, was goed te zien dat het de dag ervoor goed had geregend.

Het was namelijk goed modderig.

Na het kraampje gevonden te hebben, het ging van school uit, waar hij zijn nummer kreeg, zijn we naar de Start plek gegaan. Om hem voorbij te zien komen.

Daar aangekomen. Na een half uur wachten. Komen we erachter dat er 2 banen zijn. Natuuuuurrrrlijk staan wij net verkeerd en zien we hem in de verte. Ik heb steeds maar foto's gemaakt, want stel je voor dat hij er per ongeluk, heel misschien, toevallig op staat.

En ja hoor! Het was even zoeken, maar....

Tadaaaa. Onbewust is het toch gelukt.

Tja en dan rent hij voorbij en dan besluit je maar even koffie te halen. Omdat we het zoooo koud hadden,  (het was de koudse CPC ooit).
Na een uur stonden we bij de Finish, we moesten namelijk omlopen, door de bagger lopen, heeel lang wachten bij de koffiestand.
Maar goed, we stonden bij de Finish te wachten. Te wachten. En te wachten!

Na een minuut of 10 dachten we, laten we hem maar even bellen.
Bleek het kind binnen 56 minuten binnen te zijn, wat zeg ik binnen 54 minuten!!
Dus euh tja, we hadden hem gemist!
Hij had het zelf ook niet verwacht.
Hij stond ook versteld van zichzelf.
en van ons, want waar waren we!!
Het
Helaas, geen foto van de Finish. (Maar ik hou de CPC site in de gaten, want wie weet zien we hem daar tevoorschijn komen).

Ik heb nog wel, een foto in de parkeergarage. Is lang niet zo boeiend, maar ik moest toch iets....

Ook even als bewijs, dat het heel modderig daar was.

Volgend jaar doen we het anders!
Dan blijven we staan waar we staan, nou ja.
Ok, we gaan dan wel naar de Finish lopen en blijven daar staan.

Stom he!

Wow, wat zijn we trot op hem!!

Binnen 56 minuten, 10 kilometer lopen!

10 dingen die ik nooit, nooit zou doen

Vaak hoor ik om me heen wat mensen nog willen gaan doen, een soort van bucketlist. Ik had er ook 1, maar ben daar maar eens vanaf gestapt. Er is namelijk nog zo veel te doen, hoe kan ik daar uit kiezen. Daarnaast staan er dingen op die ik graag zou willen doen, maar waarvan ik weet dat het niet gaat gebeuren.

Ik zou namelijk  dolgraag een keer een helicopter willen besturen, maar dat gaat niet omdat 1) ik geen brevet ervoor heb (schijnt nogal belangrijk te zijn) 2) ik dat brevet niet kan halen omdat ik hele, hele slechte ogen heb en 3) omdat ik er nu simpelweg het geld er niet voor heb.

Van de week heb ik in mijn hoofd het lijstje geschrapt, versnipperd en weggegooid en ben eens aan de tegenhanger gaan denken. Dingen die ik nooit zou gaan doen of krijgen, deze lijst blijft namelijk bestaan wat er ook gebeurd.

1. Ik zal nooit een sixpack kunnen showen. - Hoe ik ook sport wat ik ook zou gaan doen, dit ga ik never nooit krijgen.

2. Begrijpen van HTML\ CSS en PHP.  - Ik snap 5% en dat is voldoende, voor de rest hoeft het niet.

3. Ikea PAX dozen de trap op sjouwen - Veel, veel te zwaar! Een la lukt nog net, maar 2 is al te veel.

4. Fashion begijpen - Ik koop en draag wat ik leuk vind, als het Fashion is dan is het mooi meegenomen, als het dat niet is dan heb ik pech. Ik hoef niet mee te lopen met alle trends.

5. Smokey eyes onder de knie krijgen - Meerdere keren geprobeerd en ik lijk steeds op een wasbeertje of iemand die geslagen is. Niet mooi dus.

6. Huisvrouw - Euh, meer zeg ik niet.

7. Bungee jumpen - Parachute springen ok, maar dit brrr het idee alleen al.

8. Leven in mijn buik voelen - Hoe jammer ik het vind, gaat het niet meer gebeuren, helaas.

9. Geen huisdieren - Aangezien ik allergisch ben komen er geen honden of katten in huis. Dit tot groot verdriet van de kinderen.

10. Pannekoeken\ poffertjes\ cake vanuit een mix maken. - Misschien ben ik een snob om het niet uit een pakje te willen maken, maar laten we eerlijk zijn hoe moeilijk is het om meel\ melk\ eieren te mixen om pannekoeken te krijgen.

En jij? Heb jij dingen die je nooit zou gaan doen\ nemen\ krijgen?

Ik ben al groot

4 jaar was ze en ze wist precies, PRECIES wat ze wilde aan doen.
Die rok, met dat eronder en dat erboven.
Haar haren werden ingevlochten en ze was klaar voor school.

Op school sprak ze af met vriendinnen en alles regelde ze zelf.
Wie haar moest halen of brengen, hoe laat ze thuis wilde zijn en ga zo maar door.
In de weekends wilde ze bij haar oom\ tante\ oma slapen, ze belde zelf of wanneer ze ze zag ging ze het wel even regelen en afspreken.
Vreemde sprak ze aan alsof het niets was.

Alles wilde ze zelf doen, want zo zei ze vaak 'Ik ben al groot'.

15 jaar is ze en ze weet precies, PRECIES wat ze wil.
Nu zit er echter een maar aan vast.

Nu is ze niet meer zo regelig, althans als mama het doet wel, maar die trapt daar natuurlijk niet in.

Ze wil dolgraag een nieuwe telefoon, haar Blackherry is al zo vaak gevallen en geeft zoveel kuren dat ze af en toe met haar handen in d'r haar zit.
Dat mag, maar we willen wel eerst precies weten hoeveel ze verdient.
We wachten er al 3 weken op en 3 weken vraagt ze of ik alsjeblieft, please, please, pleas wil bellen.
Nee, is mijn antwoordt.
Gister heeft ze eindelijk gebeld en ze krijgt het vrijdag.
Was dat nou zo moeilijk?

Ze wil al een maand haar wenkbrauwen laten bij werken.
We zijn al een paar keer bij dezelfde dame geweest, ze weet waar het is en hoe ze de dame kan bereiken. Die heeft namelijk, net als wij, een telefoon.
'Mam', wil jij bellen?
'Nee', is mijn antwoordt.
Afgelopen maandag heeft ze eindelijk gebeld en gister zijn we gegaan.

Ze wil al een hele tijd naar de kapper.
Ja, voelen jullie het al aankomen.
Ze is nog niet geweest en deze week gaat het ook niet gebeuren.

Met 4 jaar was ze groot en met haar 15 jaar is ze toch nog een beetje klein.

Ziek of niet ziek

Maandagochtend, terwijl ik me aankleed hoor ik ineens een kermende stem mijn naam roepen. Dochter is op de 'ik ben ziek toer'

'Maahaam, w-il je ev-en koooo-meeen?'
De dramatiek droop uit haar stem.

'Wacht even' riep ik en ging verder met aankleden.

Ik doe de deur van haar kamer open en ze kijkt me met een paar zielige ogen aan, haar gezicht is helemaal vervormd om het allemaal nog erger te maken.
'Ik vhoe-oel me niet lekkerrrrr''
'Mijn buik doet pij-n en ik heb hhhoooo-fdppijn'

De drama gaat verder, ze speelt het goed.
Ik voel aan haar voorhoofd, kijk haar even goed aan en zeg
'Je gaat het gewoon proberen, wanneer het niet lukt kan je altijd nog naar huis'.

'Moet ik dan hhheeee-le-mmaaaaalll naar school ffffieetse-nnnn'.
'Ja' zeg ik resoluut 'vertelde je gister overigens niet dat het maar 5 minuten is'.

Vanonder haar dekbed komt gemompel en gekerm op een chagerijnige manier.

Ik loop de kamer uit en wil naar beneden, mijn maag rommelt ondertussen van de honger.

'Mam'
Ach gut, zoon is ook op de 'ik ben ziek tour'.

Ik doe zijn deur open.
'Mam, ik heb heel slecht geslapen en heb hoofdpijn' zegt hij.
Ik zeg hetzelfde als dat ik bij hem zei 'Probeer het, lukt het niet dan kan je altijd nog naar huis'.

Hij duikt niet onder het dekbed om chagerijnig te zjin, maar verteld me luid en duidelijk, dat hij bijna nooit ziek is en dat wanneer hij zich dus niet lekker voelt hij ECHT ziek is.

'Je gaat gewoon naar school' zeg ik nog een keer en loop naar beneden.

Terwijl ik eet hoor ik gestommel boven, ze zijn er allebei uit en bezig zich aan het aankleden.

Op mijn werk leg ik mijn telefoon op mijn buro zodat ik die in de gaten kan houden.

Raad eens?
Die is niet overgegaan.

Geld enzo

Sinds een aantal maanden gaan wij bewuster om met geld. We gaan er bewuster mee om in de zin van, hebben we het echt nodig of willen we het.
Het moest gebeuren, we maakte veel te veel op en onze spaardoelen waren nog verder te zoeken dan haren die in putjes verdwijnen. Het geld verdween veel te snel, veeel te snel.

We hebben toen pas op de plaats gemaakt, hebben een zen moment ingelast en eens goed gaan bedenken hoe we dit kunnen oplossen\ veranderen.

We hebben een lijst in Excel gemaakt van al onze vaste lasten, we wisten wel wat we allemaal moesten betalen, maar wanneer je alles zo onderelkaar zet is het toch schrikbarend.

We maakten een lijst met lasten die per kwartaal terugkomen, eigenlijk alleen water.

We maakten een lijst met onze jaarlijkse lasten, OZB, opstalverzekering, autoverzekering en andere zaken die 1x per jaar terugkomen.

Natuurlijk kwamen daar ook de maandelijkse lasten in.

Dit alles onderverdeeld in verschillende categorieen:

Huis
Auto
Verzekeringen
Sparen (op de lange termijn)
Persoonlijke (denk aan zakgeld kinderen, telefoon, sportschool, tijdschriftabonnement etc)

Daarnaast maakte we een lijst met variabele kosten:
Die is heel kort
Boodschappen (Food en Non-Food)
Kleding
Sparen (op de korte termijn)

Nadat alles ingevuld was met de juiste cijfertjes en alles berekend was, kwamen we op het bedrag wat over is en wat daarvan gekocht moet worden.

In het Excel bestand heb ik per maand een tabblad gemaakt en daarin onze budgetten geplaatst.

Er staat voor boodschappen € 500,= gepland.
Voor benzine € 200,= (aangezien ik nu een fiets heb gaat dat een heel stuk minder worden)
De ortho komt elke maand terug en staat er ook in.
Kleding staat er ook in, maar is geen must.
Aangezien we nog niets apart hadden gezet voor de jaarlijkse lasten hebben we dat nu voor de aankomende maanden ingecalculeerd. Daarna calculeren we het per maand in.

Alles wat we maar konden bedenken staat erin, zodat we precies weten hoeveel we nog over hebben om uit te geven.

We zijn tevens begonnen met een huishoudpot, iets wat we nog nooit eerder hadden gedaan en waar we nu maar aan moesten geloven. Het meeste geld ging op aan eten

Elke maand pinnen we € 500,=, dit geld is voor alle boodschappen, food en non-food. Hier moet eten, drinken, douchegel, shampoo etc van gekocht worden.

Dit gaat nog niet helemaal zoals het hoort, omdat we soms vergeten cash mee te nemen en dan wordt er gepind. We doen het in ieder geval beter dan eerst.

Daarnaast speuren we alle aanbiedingen af en wanneer het zin heeft (we gaan niet voor 1 dingetje omrijden) gaan we het kopen. Ik ben afgestapt van het in bulk kopen, dit gebeurd nog wel eens met sommige etenswaren, maar niet meer zo veel als eerst. Onze voorraadkast was altijd propvol en nu staat er genoeg in en daar moeten we het mee doen. Wanneer het op is is het op.

Het lijkt allemaal omslachtig en veel werk, op een gegeven moment moesten we een nul lijn maken en eens goed nadenken wat we allemaal wilden en hoe we met ons geld om willen gaan.
We merken dat de kosten stijgen, de kinderen meer gaan kosten, maandelijkse lasten die gestaag stijgen en ga zo maar door.

Hoe gaan jullie met jullie geld om? Hebben jullie wel eens een stukje maand over of zijn jullie er heel punctioneel in.

Brinner

Afgelopen zaterdag hadden we een feest. Schoonmoeder was 70 jaar geworden en dat wilde ze uitgebreid vieren in een zaaltje met allemaal familie en vrienden erbij.
Ik vermoed dat er in totaal tussen de 150 a 160 man aanwezig waren en het kan zelfs nog meer zijn. Maanden is ze bezig geweest met de voorbereidingen, het zaaltje, de catering, drinken en drank kopen, hapjes maken en laten maken.
Het resultaat mocht er zijn want het was supergezellig.
Veel neven, nichten, ooms en tantes van Man weer gezien. Veel gekletst en vaak gezegt 'We gaan snel een keer afspreken'.
Iets wat je al snel zegt wanneer je verschillende mensen en dan zeker familie waar je vroeger vaak mee omging weer ziet.
Vaak wordt er dan een keer een afspraak gemaakt en daarna is het weer maanden stil, totdat een bruiloft, begrafenis of een feest gegeven wordt.

Zo'n feest is leuk en gezellig maar absoluut niet mijn ding.
Dat geregel, alles zelf willen doen, omdat het goedkoper zou zijn, overal aan denken, mensen vragen of ze achter de bar willen staan en hapjes rond willen brengen.
Dan d'rbij vind ik het zonde van het geld.
Maar eerlijk is eerlijk schoonmoeder heeft genoten en daar gaat het om.

Nadat het feest was afgelopen hebben we nog opgeruimd en alles wat over was moest terug naar mijn schoonmoeder. Daar nog even gegeten en was nagepraat en vervolgens naar huis gegaan.
Doodmoe was iedereen.
Thuis gekomen met z'n 2en nog even nagepraat en tegen half 6 zijn wij ook ons bed in gedoken.

Gister een gat in de dag geslapen, geen wekker gezet en alle plannen die we hadden hebben we maar even on hold gezet. Tegen een uur of 3 was iedereen eruit en gedoucht om erachter te komen dat we eigenlijk helemaal geen eten in huis hebben. Ja, bami van de vorige avond, maar daar had ik echt geen trek in.

Dus hop naar de supermarkt, wat een heerlijkheid dat het gewoon open is.
Man heeft zich tegoed gedaan aan de bami en tegen een uur of 5 hadden de kinderen en ik een Brinner (Br(eakfast)/ (D)inner) op ons bord. Een lekker crossaintje, overbroodjes waarvan een paar met kaas, thee.
Dit alles lekker op de bank opgegeten met de tv aan.

Ontaarde ouders, ja hoor af en toe zijn we dat en het kan dan heerlijk zijn.