woensdag 20 maart 2013

Be in love with....

Op sommige dagen komt het weer bij we naar binnen.

'Wat mag ik blij zijn met mijn leven, mijn gezondheid, mijn kinderen, mijn man, ALLES'

Ik had net een gesprek met een collega en we hadden het even over een andere collega.
Die andere collega is bijna een jaar ziek.
Een grote, stoere, forse man met een niet te missen Haags accent en een piepklein hartje.
Vorig jaar rond deze tijd had hij nog de grootse praatjes, stond nog helemaal in het leven en was verheugd op het feit dat hij bijna opa zou worden.
Nu is er een schim van hem over.
Hij heeft een tumor in zijn hersens, dicht tegen zijn hersens aan.
Het bleek kanker te zijn.
Ze hebben zoveel mogelijk geprobeerd weg te halen, maar het kon niet voor 100% omdat het te dicht tegen zijn hersens aan zit.
Het praten ging slechter.
Zijn lopen.
Zijn algehele motoriek, het ging allemaal slechter.

Nu gaat het zo slecht, dat hij niet meer weet of hij met of zonder bril naar bed moet. Kauwen kan hij niet of niet meer goed, het eten loopt uit zijn mond, hij weet niet dat hij die moet sluiten.
Heeft hij nog een jaar?
Nog een maand?
Ze weten het niet.
Zijn naasten weten het niet.

Mijn vriendin een drukdoende vrouw, die leeft voor haar kinderen en haar passie kleding, schilderen, creatief bezig zijn. Altijd was ze bezig met iets.
Ze heeft darmkanker.
Vorig jaar september is het geconstateerd. Het is niet meer te genezen er zijn namelijk uitzaaingen naar haar longen.
3 weken geleden had ze heel erg last van haar rug, ze kon niet meer zitten of staan.
De uitzaaingen zitten ook in haar ruggewervels.
Ze werd meteen bestraald.
Het gaat wat beter, wanneer ze haar morfine pillen inneemt.
De chemo gaat ook nog door.
Lopen naar de keuken gebeurd niet meer in een paar seconden, maar een aantal minuten met rollator.
Heeft ze nog vier jaar?
Nog een jaar?
We weten het niet.

Ja, ik mag best blij zijn met alles wat ik wel heb.
Hoe normaal  het is om alles te doen.
Ik zeg niet tegen mezelf dat ik bij elk leed moet stil staan.
Ik zeg wel tegen mezelf dat ik bij het leven moet stil staan.




12 opmerkingen:

  1. Ja, dat hakt er wel in. Dan zit ik te miepen over mijn hernia, het kan altijd erger.
    Sterkte in ieder geval en die tekst... helemaal waar.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. We genieten te weinig als het kan.Toen ik kanker kreeg-alweer 5 jaar geleden- genoot ik van iedere dag ondanks de chemo's en dat alles minder ging,meer dan toen ik mijn gezondheid nog had....een mens zit raar in elkaar.Sterkte met je vriendin en collega...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja joh, soms komt het even extra binnen en realiseer je je ineens hoeveel we hebben om dankbaar voor te zijn en mochten mensen (om je heen) dat soms toch even vergeten: "check je pols...."! Sterkte met alles.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dat zijn de momenten waarop je je realiseert wat je allemaal hebt...
    Mooi blog al is de achterliggende oorzaak triest.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Soms lopen we over van alles en nog wat te klagen, tot momenten zoals deze. Waarop je je realiseert dat je moet genieten van de dingen die je hebt en die je kunt doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Eigenlijk is het triest dat je door de ellende van een ander op je eigen geluk gewezen wordt. ik bedoel dat niet verkeerd naar jou toe, ik ben zelf ook zo.
    Het is een waarheid als een koe: tel elke dag je zegeningen.
    Somber maar ook een heel mooi blog.
    Fijn weekend en liefs,
    Kakel

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ha Empress,


    Het is een verschrikkelijke ziekte, je leven is getekend, we hebben er helaas ervaring in.
    Prijs de dag dat je gezond bent. oma

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Klopt! We hebben het zelf moeten ervaren, hoe snel alles kan veranderen.

    Ik vind het vrij heavy hoor! Die kanker is toch zo iets gemeen!

    Sterkte voor je vriendin en collega.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Een mens wordt er stil van bij het lezen van zulke berichtjes.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Mijn moeder is ook aan kanker overleden toen ik nog maar 10 jaar oud was. Zo'n bericht veegt echt de grond onder je vandaan…

    Sterkte voor de mensen waar je over schrijft.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Vaak besef je pas wat je hebt, als je het kwijtraakt.
    Als je gezond bent, heb je wel duizend wensen.
    Als je ziek bent, heb je er maar één...
    Groetjes van Kakel
    (Ik kom even bij je langs via Ingrid)
    http://kakelbont.freeweb.nl/

    BeantwoordenVerwijderen